batumi

Aaaa, nie wstawiłam! 14 grudnia 2018, 08:09

Komentuj (1)

No to daję zdjęcia

Dla rettowa - dla porównania:

I nie mam pojęcia, jak to się stało, że te zdjęcia takie przymglone, w ogóle nie widać kolorów, szfak.

I jeszcze podzielę się z Wami świecznikiem, który jest pewnie starszy ode mnie, stał u rodziców od zawsze, zabrałam z mieszkania, poprosiłam o wyczyszczenie i psiknięcie czernią na nowo i mam. Krzywy, zwyczajny, a nie mam pojęcia, dlaczego tak mi się podoba??

Komentuj (1)
Notka z dzisiaj 12 grudnia 2018, 08:05

Komentuj (2)

U nas choinka już ubrana, niektórzy tutaj już ją widzieli

Nie no, żartuję, prawdziwa też będzie, Deedee nie odpuści, chociaż już wiadomo, że w święta posiedzimy w domu tylko w drugi dzień (mam nadzieję). Wigilię spędzimy u siostry, jakoś tak wyszło, sama nie wiem, dlaczego. Ale moja siostra jet jak Machiavelli, więc nic dziwnego. Nie to, że nie chcę, bo chcę, nawet o prezenty się postarałam. Przy czym najbardziej jestem dumna z prezentu dla mojej siostrzenicy, który w całości wykonałam własnoręcznie i nawet fajnie mi wyszło.
Zrobiłam z przepięknej włóczki czapkę:

Zrobiłam jej też świecznik, z własnoręcznie wysuszonych pomarańczy i cytryn:
W środku będzie własnoręcznie ozdobiona świeca, jak dorobię się lepszego zdjęcia, to wrzucę.

Jak już jesteśmy przy rękodziele, to zrobiłam też sobie, pierwszy raz w życiu, stroik świąteczny, do którego naprawdę się przyłożyłam i jestem z niego dumna.

Parę tygodni mi to zajęło, bo robiłam etapami, do których wcale nie chciało mi się zabierać. Najgorsze było przyklejanie tych szyszek, jak mnie nogi i plecy bolały!

U nas w domu nie było takiej tradycji, mama nie bawiła się w takie rzeczy (za to jak potrafiła ugotować! jej baranie szaszłyki; do dziś każdy czuje smak na samą myśl). Zazwyczaj tata obcinał dolne gałęzie z choinki i robiło się z tego taki szybki stroik na tacy na stół, ale i tak wkrótce lądował gdzieś na segmencie czy w drugim pokoju, bo na stole nie było miejsca, jak już wjeżdżały miski i półmiski z przysmakami). Zresztą choinka dość szybko zastąpiona została małą plastikową. Dość szybko jak dla mnie, bo ja się późno urodziłam moim rodzicom. I wcale się nie dziwię, że po sześćdziesiątce nie chciało im się targać do małego mieszkania świerkowej hołobli i jej ubierać. A potem sprzątać.

A tak swoją drogą to nie wydaje Wam się, że świat poszedł trochę za bardzo w drugą stronę? Szaleństwo dekoracyjne atakuje ze wszystkich stron. A ja nie lubię, jak jest naćpane w każdym kącie, wręcz przeciwnie, marzę o jasnej, czystej przestrzeni. Czego nigdy w moim domu nie będzie.
Wczoraj teściowa poszwendała się po Forum gdańskim i jedyne, co skomentowała, to właśnie ilość stoisk z dekoracjami. To jest chyba też napędzane przez producentów, niedługo nie będzie wypadało, żeby jakaś dekoracja przebywała w domu dłużej niż tydzień.
Ale jak ludzi stać, to co ja tam się będę czepiać.

Dla małej A kupiłam ubranka z ulubionego cocodrillo, do tego Duplo autobusik. Przy okazji zauważyłam, że opakowania mocno się zmieniły. Aż pytałam, czy to czasem nie podróba, bo firma poszła pewnie w ekologię i te kartoniki są o wiele cieńsze, bardziej makulaturowe i mniej błyszczące. Nie przetrwają wielu lat w domu tak jak te z dzieciństwa moich dzieci. Bo my oczywiście trzymamy wszystkie pudełka lego z instrukcjami. Za to klocki w dwóch pudłach, wymieszane :D
Nigdy nie wiadomo, co się może okazać cenne po latach. Na przykład Dexter kupił pod choinkę dla Deedee walkmana Sony. Kasety znajda się na strychu. Stare walkmany zresztą też, niestety nie te z Guardians of the Galaxy, które chodzą teraz na ebayu po 400 - 600 dolarów.

Dla dwóch nastolatków kupiłam gry planszowe - Eksplodujące kotki i Wilkołaka.
Dla milaczka - fajny samochód na baterie, reagujący na dotyk.

My z m nie robimy sobie prezentów, kupimy sobie parę nowych mebli, ale coś czuję, że już po świętach, bo jazda do centrum handlowego nadal jest na końcu mojej listy priorytetów. Chyba się nie odważę. Wolę koralikować w zielonym pokoju.
Dobrze, że mam zielony pokój, a nie czerwony, bo po obejrzeniu "Nawiedzonego domu" (serial netflixowy) już bym do niego nie weszła...
Bdb serial swoją drogą, polecam. Tym, co mają mocne nerwy.

Nakupowałam jeszcze puszek na ciasteczka, teraz kieruję energię na wymyślanie kolejnych przeszkód w robieniu ciasteczek. Ale wczoraj Deedee zasygnalizowała chęć pierniczenia, to może się uda.

Na dziś wystarczy, jeszcze tylko pokażę, jaką książkę sobie kupiłam
Bo tytuł fajny, a i fragment dostępny w necie bardzo mi się spodobał.

Komentuj (2)
Notka z wczoraj 11 grudnia 2018, 08:39

Komentuj (2)

Znalazłam sobie nowe zajęcie, w związku z czym PRZEDwczoraj wieczorem trochę za późno zorientowałam się, że należałoby już iść do łóżka, bo zaraz będzie dzisiaj. Szfak. Teraz siedzę i próbuję stłumić tumana w głowie za pomocą kawy.
Ale satysfakcję mam. Wzięłam się i zawzięłam i załapałam, o co chodzi. O tu jest efekt wysiłków i niedospania:
Jeszcze tylko cztery takie elementy, połączyć je pracowicie i będzie tyci gwiazdka, jak ta poniżej, wyrób mojej koleżanki:

A'propos koralików - frotko, gdzie jesteś????! Znów gdzieś Cię wcięło.

Wiecie, ile to jest pracy, żeby zrobić taką gwiazdkę 3d???? Wiecie, ile to powinno kosztować? Mniej więcej tyle, co jajko faberge' (gdybym nie była taka śpiąca, to znalazłabym to e z kreseczką). Kryste. Naprawdę myślałam, że to jest trochę mniej pracochłonne. Moja koleżanka tłucze teraz przed świętami te aniołki, mikołajki, gwiazdki i sprzedaje za bezcen. Nie powiem, ja też skorzystałam, kupiłam dla Deedee na Mikołaja dwa aniołki i zrobiłam z nich kolczyki:

Andrzejkowa impreza udała się wyśmienicie, wytańczyłam się do cna. Tylko, że doszłam do siebie dopiero we wtorek. Starość. Przejażdżka bryczką była, zgodnie z obietnicą nie uczestniczyłam, poszłam do umówionego punktu zbornego spacerkiem i zjedliśmy pyszności w Białym Misiu przy stoku narciarskim. Bardzo fajna restauracja i chcę mieć taką łazienkę i taki bar, jak mają w tym Misiu.

Komentuj (2)
I tak to 29 listopada 2018, 09:19

Komentuj (11)

rozpoczynam dziś pięćdziesiąty rok życia. Dżizas.

Urodzinki udały się znakomicie, choć początek nie był zachęcający. Pierwszy śnieżek zamarzł na drodze i codzienną drogę do pracy pokonałam w godzinę. Razem z resztą nieszczęśników toczyliśmy się po lodzie, a ci, co czekali z wymianą opon na ostatni moment, stali sobie smętnie w poprzek drogi, pod górkę albo zsuwali się z górki na pazurki (no właśnie, nie zapomnij pomalować jutro rano pazurków na imprezę).
W pracy skorzystałam z urodzinowego rabatu i zamówiłam sobie ładny sweterek oraz torebkę w kształcie gitary. Ale o tym później.
Za to po pracy na drogach było już ślicznie, choć tłoczno, dojechałam do domu zbierając po drodze teściową i Deedee, miałam 10 minut, żeby się pozbierać na świętą środę do kawiarni. W ramach obiadu zjadłam kawiarnianego gofra z dżemem, a od koleżanek dostałam parę drobiazgów, pieniędzy nie chciały, więc się przyznałam, że mam urodziny i mogę przyjąć to jako prezenty :) Jedna miała kosmetyki, których nigdy nie użyła (!), druga kupiła mi w ciucholandzie piękne gadżety na andrzejkową imprezę - paski z napami oraz bluzkę z pięęękną, metalową aplikacją w postaci SOWY.

I tu płynnie przechodzimy do jutrzejszego wyjazdu, czyli weekendu andrzejkowego. Uzbierało się już 31 osób, więc trochę jakby zdominujemy stadninę (tak, stacjonować będziemy w stadninie). Nasza prowodyrka imprezowa zarzuciła temat imprezy - na rockowo. Jak zwykle, nie chciało mi się, a trzy dni przed zaczęłam kombinować. No i właśnie stąd ta torebka - gitarra (już widzę siebie, jak szukam jej i krzyczę "Donde esta mi guitarra?!"), buty z kolcami pożyczę od Deedee, dżinsy mam, bluzka z metalową sową, paski z łańcuchami i napami, ciemne okulary, różowy czub na głowie (Deedee ma do swoich cosplayów taki lakier w sprayu, że viagra przy nim to pikuś). No i dużo brokatu. A, i jeszcze kupiłam sobie sztuczne rzęsy... Będzie okazja przetestować.
M się nie przebiera, więc będzie robił za mojego ochroniarza.
Ach, jakże żałuję, że wcześniej się nie zebrałam, mogłam przebrać się za moją ukochaną Madonnę! Wzrost mam taki sam, a więc początek zrobiony. Tylko trochę by mi było głupio paradować po stadninie w staniku z kolcami...
W sobotę pewnie tradycyjny spacerek i wieczorem zamierzamy zająć grillownię i cos tam na ruszt wrzucić. Są jeszcze jakieś wzmianki o przejażdżce bryczką, ale ja tam nie jestem za bardzo zwolenniczką wytrząsania wnętrzności w smrodzie końskiej kupy. Może źle trafiłam, nie będę się sprzeczać.

M stanął na wysokości zadania i dostałam cudnie pachnące "Joy" Diora. Nareszcie. A reszta rodzinki zdała się na Deedee, więc mam nowe rozświetlacze. Super.

Komentuj (11)
Nie mam 14 listopada 2018, 13:06

Komentuj (4)

żadnych nowych ciekawych wiadomości poza tym, że dziś w nocy azjatycka biedronka ugryzła mnie w ...ę.
Zapisuję na wypadek gdyby okazało się, że za dwa lata będę miała zapalenie mózgu czy cóś.

Zły humor wynika poniekąd z widoku wyświetlacza na wadze łazienkowej, ale już się opanowałam, wczoraj założyłam sobie kaganiec oraz poćwiczyłam. W nagrodę zrobiłam sobie później spa domowe. A na koniec przypomniałam sobie, że nie otworzyłam paczki z kosmetykami z zebry, miałam więc podwójną nagrodę. Zamówiłam dwie paletki cieni dla Deedee, a dla siebie nowy tusz do rzęs, bo to moje EL to już tak mnie wkurzało, że. Oraz dla siebie - szare cienie, bo bardzo mi się podobają na oku u innych kobiet. Na razie wyglądam, jakbym rozmazała wczorajszy makijaż, ale się nie poddaję.

A, zapomniałam napisać, że zrobiłam sobie włosy na różowo. I kupiłam złote półbuty. A co.
Kiedyś myślałam, że takie rzeczy to objaw kryzysu wieku średniego. Ale nie, to zjawisko nazywa się:

Jestem stara i mogę wszystko.

Komentuj (4)
Skoro 07 listopada 2018, 14:10

Komentuj (0)

skoro już tu weszłam, żeby dodać dwa nowe blogi (przy okazji trzeba by powyrzucać linki do tych, co poznikały... szkoda) to napiszę tylko, że jakoś tak mi się nie chce.
Niby nic się nie dzieje, a z drugiej strony dużo.
Przede wszystkim, jak już się wygadam do D., to potem już mi się nie chce o tym pisać. Po to w sumie był ten blog, żeby D wiedziała, co u mnie z głowie i w zagrodzie.

Komentuj (0)
Kawiarnia i ugodowa żona 10 października 2018, 14:33

Komentuj (3)

Chyba nie pisałam, że mamy w sąsiedniej wiosce od niedawna CAFE. W związku z tym nasze środowe spotkania przeniosły się na razie do tejże kawiarni. Trochę słabo z parkingiem, ale niektóre z nas teraz mają na piechotę.
Cafe należy do jednej z założycielek naszego kółka, która ma pracownię krawiecką na piętrze, a na parterze właśnie otworzyła tę kawiarnię. J odpadła z naszych spotkań po urodzeniu czwartego dziecka, ale teraz powraca do żywych i dziergających. Nasze prace są przy okazji ozdobą, w rogu stoi stara maszyna Singer, moja lala wisi w oknie, moje kaktusy stoją na oknie, moje spódniczki petti wiszą na stojakach z materiałami dekoracyjnymi...
Fajnie.

Dzisiaj znowu tam będziemy. Ja nadal ze strzałką, która daje mi już w kość, ale dzielnie dziubię ostatnie rządki. A raczej rzędy, bo każdy ma coraz więcej oczek. Wczoraj w kolejce do lekarza naliczyłam 220 oczek na drucie. And still counting...

No właśnie, lekarza, tu gładko przechodzę do drugiej części tytułu notki.
Otóż m policzył finanse i stwierdził, że coś podejrzanie więcej zostało na koncie w tym miesiącu po zrobieniu opłat. Na co ja "a proszę bardzo, chętnie pomogę w zgryzocie" i poszłam po wizycie w szpitalu do centrum handlowego. Zaraz w wejściu krzyczała do mnie reklama mojego ulubionego Qiosque, no to co miałam zrobić?

Nie zdążyłam nawet się emowi pochwalić, że rozwiązałam problem, a zarzucił następną nowiną, że za mało wydał na jednej z kart kredytowych.
NO ALEŻ PROSZĘ BARDZO, PODAJ TYLKO PIN. Bo woła do mnie również obuwniczy oraz przydałaby się szafka na te buty.

Taka ze mnie ugodowa żona, ze świecą szukać drugiej.

Ale chyba zaraz problem się rozwiąże, bo teściowa była na badaniach i wynik jest taki, że te dwa zastrzyki po 700 nie za bardzo podziałały na oczko, ale jest taki nowy, świetny preparat za jedyne 1500.

Zaczęłam z nudów serial "Przypływ" - brazylijski. Jak ja nie lubię brzmienia portugalskiego języka! Oni to dopiero szeleszczą, polski to mały pikuś.

A ta książka, co ją znalazłam, to jakoś nie może do mnie dotrzeć. Ciekawe, czy nie wtopiłam 19 złotych?

Komentuj (3)
Scary movie 05 października 2018, 09:50

Komentuj (1)

Odpaliłam wczoraj film. Rozmowa o Klerze z Deedee i teściową (NIE, jeszcze nie widziałam i nie wiem, kiedy zobaczę...) przypomniała mi, że miałam kiedyś zerknąć na Botoks.
.
.
.
.
.
.

Matkobosssko.

JAK to się w ogóle znalazło na ekaranach??

Nie powiem, potem nawet dopatrzyłam się wątków, które mnie zainteresowały. Jeszcze nie obejrzałam końcówki, bo trwa toto 2 godziny 11 minut. Ale pierwsze 20 minut jest taką torturą dla oka i umysłu, że doprawdy. Biedny musi być ten pan reżyser, że takich ludzi widzi dookoła. Naprawdę, ani jednej dobrej duszy???

A z innych ciekawostek ekranu - oglądam z Deedee serial, który tak bardzo jej się spodobał, że zapisał się do kółka teatralnego - "Heathers". Dziwny, ale dzięki Deedee przynajmniej wiem, o co chodzi.
I zaczęłam "Book of Eli", ale tak tnie, że nie da się oglądać. A polecano mi, jako świetny postapo (nowe słowo, poznane u Chudej)
Oraz obejrzałam półtora odcinka "Kidding" i jestem pod wrażeniem, ale czekam, żeby obejrzeć z Deedee. Przypomina trochę klimat "Patricka Melrose'a"

Komentuj (1)
Dla dees 04 października 2018, 12:19

Komentuj (1)

Chciałam się pochwalić, że wreszcie dorwałam to "Porwanie Jane E.", za całe 19 złotych z wysyłką :)

Komentuj (1)
Pół miesiąca! 01 października 2018, 08:25

Komentuj (4)

Pół miesiąca mam w plecy, nie zapisałam, co się działo. Masakra.
Najpierw samochody.
Po przygodzie z samochodem m w BP nastąpiła kolejna, z moim. Następny weekend mieliśmy spędzić na dożynkach (pałac Poledno, polecam, piękne miejsce, a jedzenie bossskie). Nie chciałam znowu brać całego piątku wolnego, więc pół dnia spędziłam w pracy i pojechałam pociągiem do Laskowic. Samochód zostawiłam w firmie, bo nie chciałam, żeby całą noc stał pod dworcem... Bo bezpieczniej na pracowym parkingu. Tja.
W sobotę wróciłam pociągiem, poszłam do pracy, zabrałam samochód. W poniedziałek rano w pracy przyszedł do mnie kolega z taką miną, że już wiedziałam, że coś się stało. No, wziął i wjechał mi w kufer, jak odjeżdżał do domu. Jego rzęch nawet nie ma śladu. Ja nic nie zauważyłam, bo ślad niewielki, ale szkoda duża, trzy elementy do zrobienia. Noszzzfak.
To jedna sprawa.
Druga - w zeszłym tygodniu szykowałam się do następnego wyjazdowego weekendu, a jednocześnie dałam sobie termin do piątku, żeby zamówić fotoksiążkę z podróży do Skandynawii. Bo wiedziałam, że jak się teraz nie zmuszę, to nigdy tego nie zrobię. No i tak dziubałam te zdjęcia, każde oczywiście na wagę złota; po dwóch dniach ze wstępnego półtora pierdyliarda zdjęć po wyrzuceniu nieudanych został tylko pierdyliard. Razem wyszło 90 stron! No trudno, ale pamiątka będzie fajna. Tym bardziej, że jeszcze pamiętałam nazwy miejsc, albo było mi łatwo je znaleźć na mapie. I tak to w piątek o 15 udało mi się ją zamówić. Przy okazji przeżyłam to wszystko jeszcze raz. WZDECH.
A potem wyruszyłam na rodzinny weekend w Borach. Ja, moja siostra oraz brat (obecny tylko duchem, bo nie zdążył biedny wrócić z morza) oraz nasze dzieci i wnuki. Plus kuzyn z Białorusi z żoną i córką. Razem 18 człowieków. I trzy psy.
Pogoda dopisała o tyle, że nie było mrozu ani opadów, nawet słonko świeciło. Nie było za to grzybów, na które tak się strasznie nastawialiśmy. Ale za to były pogaduchy, tańce i hulanki - w piątek prawie do rana, w sobotę straszliwie to odchorowałam, a potem znowu do późnego wieczora gadaliśmy. Na sobotnią obiadokolację zamówiliśmy pieczonego prosiaka z kaszą i kapustą. W piątek zrobili nam grilla - ale był dobry!
Kuzyn zachwycony, mówi, że do końca życia będzie pamiętał. Ale przede wszystkim nawiązał kontakt ze wszystkimi z rodziny, a przyda się, bo już niedługo przeprowadzą się do Polski na stałe. I będą blisko nas, prawdopodobnie w Gdańsku. Super.
Dzieci się zaprzyjaźniły, najbardziej Deedee z Maszą, ale reszta też się zintegrowała. Cudownie było obserwować, jak takie niedawno jeszcze pyrtki małe, a teraz siedzą przy stole nad szklaneczką sprite'a i płynną angielszczyzną dyskutują o życiu :D Wiek - 13, 14, 17, 17.
Za to dookoła stołu krążyły następne małe pyrtki, tym razem już wnuki...

Dobra, skończyłam wczoraj trzeci sezon Mostu nad Sundem (jeszcze się nim przejadę, nie odpuszcze!)
I co tu dalej? Jakiś serial ze Skandynawią proszę podrzucić.

A oglądając dziubię chustę strzałkę. Trochę się wczoraj zdenerwowałam, bo wydawało mi się, że coś poszło nie tak i będzie za mała. Ale chyba nie. Druty to nie moja bajka.

A tu prosię prosię:

Komentuj (4)