batumi

Kobiełki :) 25 kwietnia 2018, 09:17

Komentuj (1)

Jak o makijażu, to zaraz się zakotłowało w komciach, co?
:-D

Znam maxineczkę i inne też, najbardziej zapamiętany - taki jeden z końską twarzą, co maluje się jak bogini, nie pamiętam, jak się nazywa, ale Deedee od razu krzyknęła "o, oglądasz xxx? sweeet..."

Fajna była też taka Amerykanka, co pokazuje makijaż dla dojrzałych, wyraźnie mówi i ma poczucie humoru.

A Kasię Nosowską powiększającą usta widziałyście? Ja już kilka razy sobie obejrzałam, dla poprawy humoru.

A'propos poprawy humoru - przydałoby się, bo odwaliłam znowu numer stulecia.
W lutym kupiłam bilety na wizzair, a w czwartek wieczorem zauważyłam zupełnie przypadkiem, że paszport Deedee skończył się 4 dni wcześniej.
.
.
.
Wiecie, jakie to jest uczucie zawieść własne dziecko?
Jedyne, co dobre, to to, że zorientowałam się teraz, a nie przed dwutygodniowym wyjazdem na Lofoty.

W Norge było fajnie, jak zawsze, naładowałam żołądek krewetkami po kokardę, jadłam pyszną polędwicę z dorsza w śmietanie, wypiłam flaszkę Bacardi, posiedziałam nad fiordem.

Szydełko przemyciłam, kabanosy też. Tzn. z kabanosami się nie kryłam, i tak przechodzą bez problemu, ale szydełko zamaskowałam jako długopis. W tamta stronę się nie nudziłam, bo kupiłam jakiś kryminał Tess Gerritsen na lotnisku. Jak leciałam z powrotem, to nie miałam już książki, więc bezczelnie wyciągnęłam robótkę; trzy miejsca miałam dla siebie, wzięłam sobie kawkę i szydełkowałam. Swoją drogą to zabawne - Polka robi w Norwegii chustę dla Szwedki :)

Jak jechałyśmy na lotnisko do Haugesund, to oglądałam sobie drogi i parkingi pod kątem kamperów. A po powrocie zamówiłam przewodnik i mapę, a co se będę żałować. I jeszcze dzisiaj z gazetą m kupił mapę Europy na tableta. A po południu wstąpię do znajomych po korony szwedzkie, bo mają odsprzedać po swojej podróży kamperowej osiem lat temu. Jeszcze trzy i pół miesiąca.

Komentuj (1)
Chyba się wyspałam 18 kwietnia 2018, 08:48

Komentuj (8)

Zaczęłam pisać wczoraj, nie udało się....

Weekend okazał się być intensywny, bo jednak odwiedzili nas K A A i P, żeby nas zaprosić na wesele w czerwcu. Piątek skończyliśmy o czwartej rano, w sobotę pojechali chociaż zobaczyć morze, ale zimny wiatr nie sprzyjał siedzeniu na plaży, wrócili i rozpaliliśmy grilla i ognisko, przy którym dotrwaliśmy już tylko do północy. Ale było fajnie. Tyle, że trochę smutno, bo już widać, jak nas wszystkich szarpnął ząb czasu - kiedyś K miał jakieś pasje, chociażby fotografia, A była mniej upierdliwa, chociaż zawsze była, a nasze dzieci latały z kijami po lesie, a nie pobierały się czy drinkowały z nami. Para młoda już nie taka młoda, bo mają koło 30tki. Narzeczony - super, naprawdę fajny facet. Nie wiedziałam, że jeszcze tacy istnieją.
No nic, teraz już żyję wyjazdem piątkowym, do Norwegii. W myślach jestem już nawet spakowana. I kombinuję, jak przemycić szydełko, chociaż pewnie niewiele poszydełkuję. Ale lubię mieć robótkę pod ręką.

Opowiadania kolegi nie skończyłam czytać, a więc skończę, jak już będzie żonaty :-)

Za to skończyłam kolejną chustę, znowu ogromniasta, kolory wybrane przez właścicielkę:

Przeczytałam u frotki o olejkach do włosów i pomyślałam sobie, że czemu nie spróbować, skoro ostatnio tyle energii (i kasy) poświęcam upiększaniu swojej osoby. Akurat byłam w pobliżu rossmanna; akurat i tak zamierzałam przyjrzeć się tej ich mega promocji. Najpierw pracowicie szukałyśmy z Deedee szamponów bez silikonów, a za chwilę wpadły mi w oko olejki do włosów Difeel. Wzięłam kokosowy, bo jak już mam się natłuszczać, to przynajmniej pachnieć przy okazji.

NIE WIEM, CZY DAM RADĘ NAPISAĆ TĘ NOTKĘ, BO DZISIAJ W PRACY MÓJ KOLEGA PRZECHODZI SAM SIEBIE W ILOŚCI I NATĘŻENIU SŁÓW WYPOWIADANYCH DO SIEBIE I OSÓB W INNYCH POKOJACH. A GŁOS MA JAK DZWONNNNNNNNNNNN.

O czym to ja?? No tak, włosy. Na opakowaniu nie było nic o spłukiwaniu, ale doczytałam w necie, że jak na mokre włosy, to nie trzeba. TO LUBIĘ. Umyłam włosy tym szamponem bez silikonu, a potem wmasowałam w dolną połowę włosów ten olejek. Włosy były fajne.

ODŻIZAS, ZNOWU ZACZĄŁ

Jak wyschły, przeraziłam się, bo były tłuste. Ale nie poddałam się, postanowiłam wspomóc kurację okrągłą suszarką. Wygładzałam, wygładzałam, nadal były przerażające. Ale błyszczące i nie porozdwajane. Dałam sobie spokój, stwierdziłam, że najwyżej rano zrobię kitkę i tak pójdę. Przy głowie były normalne.
O poranku zajrzałam w lustro i okazało się, że olejek jakby zniknął, tzn. już nie były takie tłuste te końcówki, ale nadal ładne. Co prawda, tych moich włosów jest niewiele, ale lepiej mieć chudą kitkę, niż nastroszoną szopę porozdwajanych końcówek...
I chyba to była dobra decyzja, bo nareszcie moje włosy wyglądają na zdrowe, a po dwóch dniach nadal nie musiałam ich myć.
Teraz poczekam na efekt powiększenia ilości :D

CISZA. CHWILO TRWAJ.

Promocja SSmana zrobiła na mnie wrażenie, bo za wszystkie produkty (w tym dwa niezłe podkłady) zapłaciłam 117 zł, a nie 350, jak zwykle to bywało. Żeby tak jeszcze mieli trochę większy wybór wszystkiego...
Wczoraj wypróbowałam Bourjois - ok, choć na czole bez rewelacji, jak w większości przypadków.
Dzisiaj Rimmel matujący - zobaczymy.

Zawsze kochałam firmę Clinique, bo cokolwiek przypadkiem wpadło mi w ręce, było rewelacyjne - kredka do oczu, płyny do pielęgnacji twarzy, tusz do rzęs itd. Dużo tego nie miałam, bo drogo sobie liczą, ale coś tam przez 20 lat się trafiło. Przymierzałam się do podkładu Even better, na szczęście nie chciałam zamawiać koloru w ciemno i poprosiłam o próbki dwóch najjaśniejszych. I BARDZO DOBRZE, bo okazało się, że na czole dosłownie się zwarzyło po kilku godzinach!
Teraz jeszcze zobaczę, czy mają coś matującego, a jak nie, to przerzucę się na EL i będę dalej szukać.

Środa robótkowa - spotkałyśmy się tym razem u jednej z nas, miała nas nauczyć robić wianki z gałązek, takie dekoracje. Najpierw nauczyłyśmy się jednak robić drinki z adwokata i sprajta, heh. Wianki też były, ja swoje przeznaczyłam do dekoracji moich skrzynek na tarasie:

To na razie tylko wersja robocza, po południu to jakoś zaaranżuję.

Posadziłam też do donicy kolejnego kwiatka przywleczonego przez ema:

Jego szczęście, że wyszło ładnie, bo chyba bym go zamordowała, ciągle zwozi jakieś kwiatki do domu, a potem podlewanie zajmuje mi 40 minut.
"A może nie podlewać?" - taka myśl mi błysnęła przebiegła. Ale co te stworzenia winne, też chcą żyć.

Na koniec dnia nażarłam się krewetek z masłem czosnkowym i całą noc męczyły mnie okrutne koszmary. Nigdy więcej kolacji.

To lecę. Nakarmić fiordy.

Komentuj (8)
Tydzień horrorów 12 kwietnia 2018, 11:52

Komentuj (4)

Najpierw przedawkowałam "Orange is.." i mi się przyśniło.

Potem zaczęłam czytać projekt książki, który rok temu podarował mi ten żeniący się za tydzień znajomy (żeby móc się w razie czego wypowiedzieć, jak mnie zapyta) i okazało się, że to najmroczniejsza powieść, jaką w życiu czytałam. Nie wiem, czy przebrnę.

A jakby tego było mało, to wczoraj wieczorem w salonie natknęłam się na OGROMNEGO pająka i swoim wrzaskiem obudziłam teściową i pół wioski.

PS: Jedyna przyjemna rzecz, która mi się przydarzyła, to że pomyliłam wczoraj wieczorem dni i posprzątałam kąty o dzień wcześniej. Bo jak w piątek ma przyjść pani M posprzątać, to ja w czwartki wieczorem biegam i chowam wszystko, co udało mi się narozwalać po domu w ciągu tygodnia. Nawet posegregowałam ciuchy do oddania, żeby pani M sobie je przejrzała, wysłałam jej zdjęcie, którą kupkę ma przejrzeć, a ona o mało nie dostała zawału, czy ma przyjść dzień wcześniej???
Wtedy przypomniało mi się, że właśnie wróciłam ze swojej świętej środy robótkowej, więc jakim sposobem nagle zrobił mi się czwartek po południu?
Czyli dzisiaj mamy czwartek, po pracy zmieniam opony, wracam do domu i mam posprzątane, hej!

Zamierzam przećwiczyć przepisy na kurczaka po seczuańsku, bo ostatnio mam taką jazdę na azjatyckie dania, że sama nie wierzę. Zjadłam nawet gorący kubek pod nazwą "kurczak w sosie teriyaki", który był tak obrzydliwy, że mam spokój na parę miesięcy. I marzy mi się wizyta w restauracji Moon w Gdyni, gdzie mają takie pyszszne seczuańskie dania... Ale to daleko i drogo, więc próbuję odtworzyć to w domu.

Komentuj (4)
A wczoraj po pracy... 11 kwietnia 2018, 11:53

Komentuj (0)

Pojechałam sobie do ogrodniczego i kupiłam bratki, stokrotki i inne plus ziemia, nawozy, opryski. Potem ubrałam polar, czapkę i poszłam sadzić w donice. No, lato się chwilowo skończyło.
Dobrze, że sobie w zeszłym roku posprzątałam w doniczkach, to przynajmniej nie zaczęło się od wścieku, że od czego by tu rozpocząć - porządków w garażu czy w pomieszczeniu ogrodowym.
Jak skończyłam, było już tak zimno, że donice z bratkami kazałam m wtargać do salonu, ale chyba przesadzam, dzisiaj wytargam je na osłonięte miejsce na taras.
I mam plan doprowadzić do porządku trawę, ale tylko kawałek, na który patrzę z tarasu. Reszta niech sobie nadal będzie chwastowiskiem.
I jeszcze muszę wygładzić mój klombik przy tarasie, sczochrany przez wiatry, śniegi, krety i koty (oraz ich żwirek silikonowy, który mamy wszędzie, chyba nawet w gaciach).

O, zapomniałabym - znowu musiałam tłumik naprawiać, bo jak się przejadę ileś razy wte i wewte po naszej osiedlowej drodze, to odpada mi tłumik, lampy, wątroba i coś chyba jeszcze. Wczoraj dość szybko przejechałam po wertepach i po pracy usłyszałam znajomy dźwięk. Westchnęłam, zaklęłam i pojechałam do tłumikarza. 180 zł za 10 minut roboty.

Komentuj (0)
To jest ten czas 09 kwietnia 2018, 13:51

Komentuj (0)

Ja wiem, to jest ten czas, kiedy JESZCZE mamy czas, chęć i zdrowie do pielęgnowania potrzeb rozrywkowo - towarzyskich. Dzieci w domu nie płaczą, praca, a więc i kasa jest, możliwości są, czas też się znajdzie.

No ależ na miłość boską, czy naprawdę wszyscy muszą akurat w drugim kwartale tego roku kończyć 18 bądź 50 lat i się hurtowo żenić?!

Aż sobie tu muszę pospisywać kalendarz, żeby mi się utrwaliło

31 marzec - święta
7 kwietnia - osiemnastka J (bardzo fajna impreza z małym zgrzytem, bo Dexter nie został zaproszony, co w miarę upływu czasu wydaje mi się coraz większym nietaktem)
14 kwietnia - pewnie przyjadą A i K, zaprosić na wesele (9 czerwca)
W następny weekend rozdzielamy się z m, ja i Deedee jedziemy do Norwegii odpocząć (i radzę wiośnie być tam przed nami), a m w tym czasie będzie świadkował swojemu koledze na ślubie (dzisiaj zadzwonił, aby o to poprosić, czyli półtora tygodnia przed faktem - jak na faceta grubo po czterdziestce to jest dosyć spontaniczny).
Później nadchodzi długi tydzień majowy, co do którego są bardzo różne plany, z tego żaden mój. Bo ja to bym najchętniej zaszyła się w tym czasie z szydełkiem w kąciku. Ale WIEM, to jest ten CZAS itd...
Po pierwsze, czeka nas wizyta cioci w podeszłym wieku, z demencją, którą mamy się zaopiekować w ramach przysługi rodzinnej. To znaczy, to czeka głównie teściową. M za to kombinuje, jak tu spędzić czas z wielkopolskim odłamem naszych znajomych. I wygląda na to, że nijak tego nie uniknę.

Co do kolegi żeniącego się w następny weekend - poprosił na świadków mojego m i drugiego kolegę. Tamten jest dosyć bezpośredni, więc zapytał dzwoniącego: "Tak sobie poszedłeś po ziemniaki do sklepu i po drodze wpadłeś na pomysł, że się ożenisz w przyszły piątek??"
:D

Majowy i czerwcowy kalendarz mam zapełniony również, jak nie towarzysko to medycznie (między drugim a trzecim ślubem czeka mnie kolonoskopia, hiphiphura, na szczęście pod narkozą - gupi to ma czasem szczęście)

Lipiec - cały puściuteńki, ale o tym cicho, nie wspominamy, nie wywołujemy wilka.

No i dopiero druga połowa sierpnia - Lofoty. Pełnia szczęścia.

W niedzielę przedawkowałam "Orange is..." i w wyniku tego przyśniło mi się coś tak okropnego, że aż mi niedobrze na samo wspomnienie. A tu piąty sezon już puszczają na Netflix... Jak skończę to oglądać, to same komedie będę odsiewać.

Zamówiłam sobie buty i torebkę na mohito, na wesele. Miał być pudrowy róż, jest beż. Dobrze, że chociaż w tym samym odcieniu.

Komentuj (0)
Jak to z tą naszą edukacją jest? 03 kwietnia 2018, 11:15

Komentuj (2)

Weszłam sobie na dziennik elektroniczny Deedee, żeby poprawić trochę humor poświąteczny. I paczę. I co ja paczę??? Spis aktualnych tematów zajęć.
Aż tu wkleję:

Biologia, biotechnologia tradycyjna
Chemia, Dodatki do żywności
Edukacja dla bezpieczeństwa, Krwotoki - p. pomoc
Fizyka, Rozwiązywanie zadań – zapis reakcji jądrowych, obliczanie energii wiązania & energii wydzielonej w reakcji
Historia, 1.2.12. Geneza i natura sanacji jako ustroju autorytarnego.
Informatyka ang1, Grafika rastrowa i wektorowa
Język angielski ang1, Czasowniki modalne: possibility, certainty, criticism
Język niemiecki 4, Karneval
Język polski, Sprawdzian wiadomości Biblia.
Matematyka, Praca klasowa z funkcji.
Podstawy przedsiębiorczości, Ekonomia społeczna
Religia rel, Zasady życia Kościoła
Wiedza o społeczeństwie, Amnesty International a kara śmierci.
Wychowanie fizyczne DZ, Beligijka-doskonalenie tańca
No przecież te dzieciaki to będą alfą i omegą we wszystkim po ukończeniu tego liceum!

Komentuj (2)
No tak, 30 marca 2018, 14:46

Komentuj (4)

Wypadałoby się odezwać.

Ostatnie dwa tygodnie przeczołgały mnie nieźle.
Nastrój mam koszmarny, sama nie wiem, dlaczego. Podejrzewam menopauzę, bo pozostałe problemy - obym tylko takie miała.
Powinnam się cieszyć - że podróż wspaniała nam się szykuje, że nagroda m, że w końcu będzie wiosna (bo chyba będzie, co nie???), że nie muszę szykować nic wielkiego na święta, tylko jestem zaproszona w gości. ŻE WSZYSCY JESTEŚMY ZDROWI, bo to najważniejsze. Że paczka się znalazła i dotarła do adresatki, z grubym poślizgiem, ale doszła. I jeszcze cała sprawa zakończyła się zamówieniem następnych dwóch chust, co zawsze poprawiało mi humor na długo.
A jakoś nie mogę.
O, i jeszcze udało się znaleźć lokatora do pokoju, od pierwszego strzału. I nie jest to jakiś lump, tylko całkiem sympatyczny Białorusin.
Że wreszcie wymienimy okna w Gdyni, bo lada chwila te stare same wylecą komuś na głowę.
Że sąsiedzi wrócili na święta i jest do kogo na kawkę wyskoczyć.
No, same dobre nowiny, prawda?
A ja z nosem na kwintę chodzę i mam ochotę komuś przegryźć tętnicę co sześć minut.

Jak nic klimakterium.
Plus pomniejsze problemy.

Po pierwsze - Dexter już miesiąc bez pracy, a do tego nie za bardzo widać, żeby miał chęć poszukać nowej. Ja go rozumiem, kto by nie chciał siedzieć sam w domu i zajmować się tylko tym, co lubi. Spać w dzień, urzędować w nocy. A do tego jest ciągle przeziębiony, zachrypnięty, a lada chwila skończy mu się kasa.

Rano wstałam z niezłymi słowami na ustach - pani M. załatwiła nas dzisiaj spektakularnie, przysyłając rano smsa, że jest chora i nie posprząta nam na święta. Ale m wymyślił na to radę - Deedee chce sobie dorobić na Pyrkon, to ma okazję.

Teściowa jak zwykle szaleje w kuchni, niwecząc wszelkie wysiłki moje, Deedee i pani M w kierunku utrzymania porządku w domu. I nie pomaga fakt, że jeść będziemy tyle samo, co zawsze - na święta trzeba się narobić, bo inaczej to nie święta. Nawet, jak w pierwszy dzień jesteśmy zaproszeni na obiad. A mnie się nawet nie chce myśleć o tym, że święta. I coraz mniej z roku na rok za nimi przepadam.
Ja ograniczę się do ogarnięcia naszej łazienki oraz do żurku i jednej sałatki. Gdyby to było mało dla naszej piątki, to zawsze mogę coś upichcić ad hoc, jak to się mówi. W tygodniu nie mam za bardzo okazji, bo ćwiczenia, bo praca, bo szydełko i serial, kawka z sąsiadką, parę telefonów itd. A lubię gotować.
Teściowa ma inną zasadę - wszystko zrobić przed, żeby już od soboty nic nie pichcić. I dobrze, bo ten cały syf, co przy tym powstaje (nie tylko w kuchni, o nienienie) z kolei mnie doprowadza do szału.

Dobra, bo zaraz sama się z powrotem wpędzę w doła.

Wszystkim życzę Wesołych i spokojnych Świąt i zostawiam Was z pisanką by Deedee:

Komentuj (4)
Staram się nie przeklinać na blogu 23 marca 2018, 09:41

Komentuj (3)

ale tym razem muszę.

Życie to jest jednak stara kurwa.

Od razu uspokoję co niektórych - nie, nie we mnie i nie w moją rodzinę tym razem pierdolnęło. Ale blisko.

PS:
Z przyziemnych problemów - miesiąc mojej pracy i miesiąc czyjegoś czekania na jej efekty zaginął gdzieś w drodze...

Komentuj (3)
I gdzie ta wiosna? 21 marca 2018, 09:52

Komentuj (3)

Kiedyś chyba będzie, co?

Jak już pisałam, weekend był udany, chociaż połowicznie, bo m spędził piątkowy wieczór z głową wystawioną na ten mróz i wiatr (tylko za oknem na piętrze był zasięg), opanowując awarię w pracy, a w sobotę pojechał osobiście doglądać sytuację. Za to druga połowa, czyli ja, balowała do późnej nocy, w sobotę tradycyjnie odbyliśmy spacerek do Gołubia i z powrotem (z powrotem znacznie szybciej poszło, bo wszystkim o mało dupy nie odpadły z zimna).
Było nas przeciętnie 10 osób, w porywach 12. Domek jak zwykle spisał się na medal, oprócz drewna kominkowego - było mokre i nie dawało się rozpalić. Dokarmialiśmy dwa pieski, które ktoś z okolicy zostawia na całą zimę bez opieki, gdybym go spotkała, to...
A było czym dokarmiać, bo zamówiliśmy sobie catering w postaci połówki dzika, która przyjechała do nas upieczona, pysznie doprawiona, z dodatkami typu pieczone ziemniaczki, kasza, sos żurawinowy, surówka. Autorka potraw przyjechała do nas osobiście, ubrała mundurek kucharski i nam nakładała porcje. Przy czym zabłysnęła, bo nikomu z nas dotąd nie udało się do tego domku dojechać za pierwszym razem bezproblemowo. Zazwyczaj ci, co są pierwszy raz, wybierają drogę pozornie najprostszą i trzeba ich potem z latarkami wyciągać albo pchać. A pani proszę - wybrała dojazd łatwiejszy dla samochodów osobowych, acz dłuższy i była na czas, chociaż było już ciemno, a zasięgu zero. Dzik nie wystygł.

W sobotni wieczór już nie mieliśmy tyle sił na tańce łamańce, więc rozwinęła się konwersacja, głównie o sztuce, inspirowana dziełem wiszącym na ścianie. Interpretacji było tyle, co osób, nawet więcej. Powiem tyle, że ostatni raz uśmiałam się tak w liceum. Niektórzy dopatrzyli się w tym obrazie elementów z Chełmońskiego, inni nawet pępka. O innych szczegółach anatomicznych nie wspomnę, bo może ktoś tu je czytając, albo pije kawkę.
Nawet zrobiłam sobie zdjęcie obrazu, bo nigdy nie wiadomo.

Były też rozmowy o filmie, np. o reżyserach, poszedł Woody Allen, Adam Sandler itp, a ja nawet zapędziłam się i stworzyłam nowego reżysera - Heinekena :D
(o, zapamiętać - trzeba dorwać duński film o chłopcach rozminowujących plażę - może ktoś zna tytuł?)

W niedzielę dołączyli do nas K i W i omawialiśmy wyjazd kamperowy. Zaliczki powpłacane, teraz trzeba kupić bilety na prom i określić z grubsza trasę. Jesteśmy tak napaleni na ten wyjazd, że chyba należałoby zainwestować w ciśnieniomierze, bo dostaniemy udarów zanim dojdzie do skutku.
Jak to zwykle bywa w naszym towarzystwie, w piątek A rzuciła hasło "a może by kamperami do Norwegii?", a we wtorek siedzieliśmy już u pana od kamperów i słuchaliśmy jaki zarąbisty pomysł wpadł nam do głowy. Pan jest z gatunku fanatyków, a opowiadać umie, więc pokazał nam wszystko w kamperach, potem zaciągnął do domu na kawę i już po trzech godzinach mieliśmy okazję spytać o cenę, bo musiał nabrać powietrza między jedną opowieścią a drugą.
Wiele cennych wskazówek już zapisaliśmy, teraz wertujemy internety. W maju, jak wróci D, spotykamy się u nas, żeby omawiać dalej, a "dzieciaki" będą miały okazję się poznać i oswoić. Konkretnie chodzi o L i N, bo są najmłodsze i w podobnym wieku, więc musi między nimi zaiskrzyć, żeby wyjazd się udał.

Teraz trzeba skompletować dobre buty i ubrania, korzystając z przecen zimowych ubrań. Deedee znowu rzuciła się na naukę norweskiego, ja zamawiam mapy. M mówi, żeby dać mu święty spokój i posadzić go za kierownicą kampera 15 sierpnia, a przedtem nie chce nic wiedzieć ani słyszeć. W. obiecał nam przyspieszony kurs łowienia ryb w trakcie wyjazdu, a D. zobowiązał się do oprawiania złowionych okazów.

W sumie to gadamy o Norwegi, a połowę tej podróży stanowi Szwecja, należałoby się również i nad tym skupić. Na razie jestem na etapie totalnego natłoku informacji, które atakują ze wszystkich stron, a w głowie mam pustkę. Ale to jeszcze 5 miesięcy; myślę, że ogarnę.

A co Wam będę żałować, sami sobie pooglądajcie ten obraz. Mnie najbardziej urzekł pęd wiatru. M dostrzegł w "fizjonomii" przodka - kuń najwyraźniej jest w prostej linii potomkiem Alfa:

Komentuj (3)
Pierwsza myśl dziś rano 19 marca 2018, 09:57

Komentuj (3)

Zadzwonił budzik, ja - panika "Kryste, co to?!"
Druga myśl po spojrzeniu na wyświetlacz: "Jak to poniedziałek, a gdzie niedziela?!"

:D

Tak się oderwałam od rzeczywistości na wyjeździe.

Pierwsza pięćdziesiątka za nami, teraz się sypnie reszta.

Było tak zimno, że Lofoty już nam niestraszne.

Komentuj (3)