batumi

Tsunami 14 sierpnia 2018, 10:25

Komentuj (2)

A napisała wczoraj do mnie i K, że w Geirangenfjord ma być tsunami. Orzekłyśmy, że jesteśmy tak zmęczone przygotowaniami, że mamy to w dupie.

Jeszcze gulasz i sos boloński do słoików i jutro po południu przeprowadzamy się do kampera. Ciuchów nie wyjęłam z szafy, bo to bez sensu, i tak zielony pokój jest wypełniony wszystkim innym (chemia, słoiki, puszki, buty, towary strategiczne typu papier toal, chusteczki nawilżane). Po prostu wszystko, co ciepłe przeniosę do szafy w kamperze. Niech no sprawdzę pogodę, zaraz... No, w Narwiku w poniedziałek 5 stopni i deszcz, czyli nie ma co się łudzić. Dokupiłam wczoraj więcej skarpetek. I termos. I zapalarkę do ogniska. I pigwówkę.

Ale zaraz przyniosą mi kokonka na następną, drutową chustę, więc tym bardziej mam wszystko w dupie, będę robić strzałkę na zmianę z firanką i Carolinasjal! Dodatkowo wzięłam sobie Jerzego Stuhra "Moje smoki.." i "Szczęśliwy jak łosoś" - to do poczytania.
I jakieś kryminały na audiobookach.

Komentuj (2)
Naprawdę 13 sierpnia 2018, 08:28

Komentuj (5)

Naprawdę bardzo bym chciała napisać, że się cieszę, ale nie mam czasu. Nie mam czasu na nic poza myśleniem, planowaniem, kupowaniem i gotowaniem. Nawet udało mi się w zeszłym tygodniu zmobilizować i cztery razy poćwiczyć (przez co miałam jeszcze mniej czasu) - poza środą, oczywiście święto-robótkową. Fajne mam te koleżanki, lubię się z nimi spotykać i powygłupiać. Tym razem spotkanie było w ogródku , pod wielką morelą pełną owoców i papierówką, która dostarczała nam poczęstunek prosto na stół. Przywiozłam futro mojej teściowej, wielkie i ciężkie, które chcemy przerobić na coś użytkowego (bo do noszenia się nie nadaje, za ciężkie). Oczywiście zaczęłyśmy od sesji zdjęciowej w futrze, w 34-ro stopniowym upale.
Bardzo bym chciała napisać, że za tydzień napiszę z fiordu, ale pewnie nie będę miała czasu, bo będę chłonąć widoki. Jeszcze trzeba opróżnić pamięć w telefonach, wyczyścić karty pamięci do aparatu...
Umawialiśmy się, że popiszemy sobie listy i będziemy się nimi wymieniać. Tja. Cztery miesiące na to mieliśmy. Oczywiście tylko ja to zrobiłam. Wysłałam im listę ciuchów, gadżetów, jedzenia, nawet tabelkę z rozpiską jadłospisu na każdy dzień. Nie da się ukryć, że byli pod wrażeniem i teraz już zawsze wszyscy będą liczyli, że ja to zrobię przed każdym wyjazdem (o ile jeszcze gdzieś pojadę w taką podróż, okaże się).
Wysłałam im nawet tabelkę z miejscami do zobaczenia, wszystko, co przeczytałam w necie, wpisywałam, razem z dopiskami typu "po drodze do ...", cenami biletów, godzinami otwarcia itp.
Bardzo chciałabym być za tydzień w Eggum, chociaż nic w sumie tam nie ma, poza głową, amfiteatrem, ładną toaletą no i widokiem na ocean. Ale ja zawsze mam jakieś takie marzenie z d..., malutkie, ale własne.
Najważniejsze spakowane, czyli robótka i książki (i pewnie nie będę miała na to czasu, taki to wypoczynek)
Nadal nie dociera do mnie, że to mój przedostatni dzień w pracy i że powinnam się już naprawdę sprężyć, żeby zostawić ład i względny spokój za sobą.
Poza 3 mcami zwolnienia lekarskiego oraz ciążą, to mój pierwszy tak długi urlop, ponad dwa tygodnie. Ciekawe, jak to zniosę, skoro podczas długich weekendów marzę o tym, żeby już pójść do pracy i odpocząć?

Jeszcze w sobotę przyjechała do nas dziewczyna Dextera, w najbliższy weekend jadą na wesele (my też mieliśmy na nim być, no ale). A my w sobotę pojechaliśmy do Kościerzyny, na ostatnie spotkanie organizacyjne. AAAA, zapomniałabym - w piątek okazało się, że dobił do nas jeszcze czwarty kamper, więc towarzystwo się powiększyło. W pierwszej chwili trafił mnie szlag, chyba głównie ze względu na to, że mają 3-latkę na pokładzie, ale po sobocie zaczęłam zmieniać zdanie, bo w sumie to może i lepiej - w razie czego możemy się podzielić po dwa pojazdy i rozdzielić na cały dzień.

Zawsze wydawało mi się, że nie jestem osobą, która by coś potrafiła narzucić innym, aż tu nagle wyszło na to, że dwa pierwsze dni podróży będą po mojemu. No ale gdyby ktoś miał jakąś alternatywną propozycję, to na pewno bym wysłuchała i wzięła pod uwagę. W każdym razie, po wylądowaniu na szwedzkiej ziemi jedziemy na kemping w Vimmerby i po następnego ranka my jedziemy do muzeum lotnictwa w Linkoping, a reszta prawdopodobnie do parku rozrywki Astrid Lindgren. Wieczorem spotykamy się na następnym miejscu, pewnie już za Sztokholmem.
Pisząc ostatni akapit zdążyłam zarezerwować dla wszystkich ten pierwszy kemping, jestem niesamowita, prawda?

Myślę jeszcze nad formą zachowania "dla potomnych" wspomnień z tej podróży - blog? fanpage? pamiętniczek? Może wydam książkę z fotorelacją???? Ale obiecywać nie będę, bo do dzisiaj nie skończyłam relacji ze Sztokholmu.

W niedzielę pół dnia gotowałam, drugie pół postanowiliśmy spędzić nadal towarzysko, nasi znajomi chcieli nam pokazać budowę swojego domu w Gdyni. Po drodze podrzuciliśmy Dextera z R na jarmark dominikański, zabraliśmy z Oliwy koleżankę, wszystko w niesamowitych korkach, szlag by to trafił. Nigdy więcej. Wylądowaliśmy w kawiarni przy bulwarze, pogadaliśmy, po czym wreszcie się wyspałam i oto jestem. Gotowa do działania.

Komentuj (5)
nie poddawać się 01 sierpnia 2018, 14:53

Komentuj (5)

Chociaż przez kilka dni było wspaniale (wizyta D i J-W), to okoliczności towarzyszące coraz bardziej biorą górę i już naprawdę zaczynam dostawać jakiejś depresji.
Niby fajnie, wakacje, niedługo wymarzony urlop, ALE

Ale:
Deedee chorowała tuż przed przyjazdem gości, a zakończyło się malowniczą wysypką. Aby poznać ponętną nazwę tej wysypki, zapłaciłam 100 zł. I kolejne 150 na leki. Jak już z tego zaczęła wychodzić, powiozłam ją (wczoraj) do Będomina na obóz wędrowny harcerski. Po to, żeby dziś rano zawiadomiła, że znów jest chora. No i sobie teraz wędruje w tym upale, chora, kilkanaście kilometrów.
Ale:
m też się w końcu załatwił - klimatyzacją i lodem i jeździ do roboty, a jakże, charcząc
Ale:
Dexter zaczął w czwartek pracę, żeby w piątek z niej zrezygnować, bo odezwał się w końcu gość z lepiej płatną robotą. Po czym gość znowu przez kilka dni zwodził jakimiś wymówkami. Kryste. No teraz w końcu od dwóch dni pracują razem. Wczoraj wieczorem udało nam się z nim porozmawiać, wnioski niewesołe. Dobrze, że jeszcze w ogóle z nami rozmawia i wtedy przez chwilę mam wrażenie, że zaczynam dostrzegać jego prawdziwe oblicze i uczucia przez tę skorupę, którą widzę na co dzień.
Ale:
jak zwykle przygotowania do naszego wyjazdu obchodzą tylko mnie. A tak bym chciała mieć kogoś, kto jarałby się razem ze mną tym wszystkim nad mapą. Kto by powiedział, co by chciał zobaczyć lub zrobić tam na miejscu. Ale nie. Sama se wymyśliłam i sama se mogę tę mapę oglądać. O Deedee nie wspomnę, bo albo chora, albo jej nie ma. Do obejrzenia Morderstwa w Orient Expresie zbieramy się już prawie miesiąc.

Następna okoliczność towarzysząca to ten upał. Zawsze powtarzam, że nie będę narzekać, bo potem przez następne 9 miesięcy ciągle jest zimno. Ale zaczynają mi się pomalutku pojawiać nad głową dymki z siekierkami i piorunami.
I jeszcze do tego wczoraj wieczorem zjadłam loda i potem JAKBY mnie pobolewała lewa część szczęki. Tylko mi jeszcze brakuje jazd z zębami. Dawno nie było.

Dziś wieczorem pewnie m będzie zabierał Deedee z obozu, ja mam spotkanie robótkowe, na które WCALE nie mam ochoty.

Nie ćwiczę, pomalutku z powrotem tyję.

Z pozytywów - spisałam już sobie co mniej więcej trzeba kupić, spakować i ugotować na norweskie wakacje, więc się uspokoiłam przynajmniej pod tym względem. Ostatnie spotkanie organizacyjne robimy 11go, wczoraj zamówiłam grille jednorazowe, dzisiaj K pojechała do hurtowni po naczynia i sztućce jednorazowe. W weekend planuję wreszcie kupić sobie i m spodnie trekkingowe.

Na fb ktoś mnie dodał jakiś czas temu do grupy na rzecz chorego Ignasia. Ponieważ straszliwie już miałam ochotę uszyć pettiskirt, to napisałam, że uszyję na zamówienie. Wylicytowano, zamówiłam materiał i do roboty. Jak skończyłam, to postanowiłam poszyć jeszcze z resztek kolorów, które mi zostały jakieś małe spódniczki, może będzie na prezent, może opchnę komuś. Uszyłam pierwszą, biało-błękitno-granatową. I się maszyna popsuła.
Na szczęście nie odpuściłam, odkręciłam obudowę, wskazałam palcem małżonkowi, co się popsuło (prawie trafiłam). Zabrał do pracy, dał mechanikowi i wrócił z naprawioną. Uf.

Ze względu na chorego m, sypiam w zielonym pokoju, gdzie nie mogę otworzyć okna, bo komary. A i tak jakaś menda się trafiła wczoraj i brzęczała. Schowałam głowę, resztę wystawiłam, powiedziałam "Żryj" i poszłam spać. Nawet niespecjalnie zauważyłam ślady.

Obejrzałyśmy z Deedee w końcu Thora Ragnarok. Teraz już przede mną uczta w postaci Infinity war.

I męczę tę Rowling (nawet tytułu nie mogę sobie przypomnieć, tak przymuliło mnie gorąco). Nie wiem, czy kiedyś zmęczę.

Komentuj (5)
Czwartek 19 lipca 2018, 09:20

Komentuj (3)

A bo dzisiaj
DZISIAJ
zaczynam pięć dni wolnych z D.

I mamy wielkie PLANY

Pogoda jak na razie idealna.
Zaraz się rozpuknę z radochy.
A chłodnik już się chłodzi :)))

A tak ku pamięci - we wtorek pojechałam na cmentarz po pracy, wybrałam sobie, jak to na księżniczkę batumi przystało, najlepszy dzień do takiej podróży - ulewa, wszystko stało na obwodnicy i estakadzie. Jechałam dwie godziny, a potem w deszczu próbowałam rozpalić znicze i trzymając jedną ręką torebkę, drugą parasol a trzecią poobrywać przekwitnięte pelargonie, begonie i funkie. Sekatora oczywiście nie zabrałam.
Potem byłam umówiona w Rivierze na kawkę z przyjaciółką z dawnych lat, przegadałyśmy do zamknięcia centrum dwie godziny i czujemy nadal niedosyt.
Swoją drogą, to jak popatrzę na Deedee, która ma teraz 17 lat i również przyjaciółkę Agnieszkę, z którą odprowadzają się nawzajem godzinami do domu, to...

Wizyta w Riwierze zaowocowała kupnem gry Cortex, na podróż do Norwegii. Trzeba będzie rozpracować zasady któregoś wieczoru.
No i siedzę i czytam i piszę tabelki w Excelu - co zabrać do jedzenia, do ubrania i na wszelki wypadek. Co zobaczyć po drodze, gdzie Adolfkannon, gdzie bunkry, którędy pojechać, żeby zobaczyć błękitny lodowiec. Część towarzystwa chce być spontaniczna, część chce wiedzieć dziś dokładnie, gdzie będziemy spać 23go sierpnia. O matko. Będzie wesoło.
Pamiętać, żeby zabrać paciorki dla tubylców, czyli wafelki Prince Polo i czekoladki wedlowskie, gdyby trzeba było poprosić o pomoc.

Na rocznicę ślubu m dostał ode mnie buty trekkingowe, żeby nie miał wymówki, że nie ma jak pójść na wycieczkę. Kupiłam mu też wypasiony plecaczek, żeby nosił nam prowiant ;)

Komentuj (3)
Smakowite kąski 16 lipca 2018, 12:33

Komentuj (1)

Taki fajny film obejrzałam, no taki fajny! Netflix polecił mi najpierw "Kobiety", ale jak zobaczyłam, jakie to soczyste, to zostawiłam sobie na przyjazd D, żeby razem obejrzeć. Nie to nie, powiedział netflix i podsunął "Opowieści o rodzinie Meyerowitz". Ajjjj, jak ja lubię Adama Sandlera. I jeszcze Ben Stiller do kompletu. I Dustin Hoffmann jako wisienka!
Uwwwielbiam takie klimaty.
Dustin po prostu mnie rozwalił swoim starczym truchcikiem.

Skończyłyśmy też z Deedee "Patricka Melrose'a", bardzo dobre, gra na uczuciach jak wirtuoz.

Potem następny Marvel - pierwszy Ant Man. Ujdzie. Już się przyzwyczaiłam do konwencji, nieźle zabawia.

Sobotę spędziliśmy malowniczo - porządkując strych. Jeszcze rano sobie poćwiczyłam, potem te skłony wpół na strychu i teraz mam pięęękne zawkwasy. Wieczorem wpadli sąsiedzi i dwie godzinki pogadaliśmy, podpierając się wszyscy nosami - my po strychu, oni po ogródku.

W niedzielę chciałam jechać na cmentarz, ale dopadł mnie mój stary, dobrze znany ból brzucha pod nazwą "niewiadomoodczegonictakiegoniezeżarłam". Przedpołudnie miałam z głowy. Potem prałam i rozpinałam szpileczkami swoje ostatnie prace, jeszcze dzisiaj i będzie parę nowych fajnych zdjęć na fanpage'u.

Z Dexterem nie dojdziemy chyba do ładu, wykończy nas ten człowiek. To się po prostu w głowie nie mieści, co on z nami robi.

A Deedee chora. Po pracy jadę z nią do lekarza. Szfak.

Teściowa ze swoim oczkiem w porządku, zabieg krótki i wręcz przyjemny, teraz musi tylko pamiętać, żeby się nie schylać, no i nie wyrabia z nudów, bo tv i książki oraz krzyżówki odpadają. Dałam jej 3 audiobooki, ale jakoś nawet się nie zainteresowała. Wczoraj przynajmniej poszła po południu do naszej wioskowej strefy kibica na finały mistrzostw.

A ja odliczam do czwartku...

Komentuj (1)
Ania nie Anna 13 lipca 2018, 08:59

Komentuj (3)

Jestem niemożliwa.

Różni polecali. Ten serial.
W końcu założyłam sobie konto na netflix i po Czarnym lustrze padło na Anię.
Oglądam sobie, oglądam, chwalę, chociaż momentami mam przebłyski "no, dość wymagający od widza, trzeba sporo się domyślać, co było wcześniej".
Aż w końcu coś mnie tknęło i spojrzałam na podpis. A tam:

SEZON 2

Połapałam się pod koniec 10 odcinka...

A tak poza tym to już czekam na czwartek. I wtedy zacznie się moje 5 dni urlopu z D i małym Wikingiem. Yesssss
Fotelik już czeka na tylnym siedzeniu. Chłodnik zaplanowany. Chlebek ziołowy. Zapas kabanosów będzie, żeby Wiking nie umarł z głodu, bo w Polsce żywi się głównie kabanosami :-) Nawet zabiera w podróż swoje polskie "piniążki", żeby nakupować "kieubasy". Może w końcu uda mi się odwiedzić ogród zoologiczny, będzie pretekst. Uwielbiam nasze oliwskie zoo.
Może odwiedzimy Experyment? Nawet ostatnio jak wracaliśmy z sąsiadami z Gdyni z Cejrowskiego, to rozmawialiśmy, że poszłoby się, bo my na przykład byliśmy z Deedee jak było świeżo otwarte. Od tego czasu mocno się rozbudowali. Ale chwilowo nie mamy na stanie dzieci w odpowiednim wieku. No to jest okazja.

A'propos Cejrowskiego - fajnie było. Dla tych, co lubią go słuchać - zdecydowanie warto. Yerby spróbowałam i żyję.

A, no tak, jeszcze kolejna chusta gotowa:

Komentuj (3)
Muszę coś napisać 04 lipca 2018, 09:58

Komentuj (6)

aby dostać się do swoich ulubionych blogów :)

Wyjazd udał nam się przednie, aczkolwiek w niedzielę chciałam już bardzo do domu, ja jednak uwielbiam swój zielony pokój (frotko, Ty też masz zielony pokój, prawda?). Poza tym już zaczynałam dostawać depresji, bo wiadomo, że nawet jak się o tym nie mówiło, to i tak myślało się o tych, których już nie ma. I pogaduszki, kto się rozwiódł, kto rozpił...
Wesoło było, jak była z nami prawnusia mojej chrzestnej, przesłodka dziewczynka. Problem był jedynie taki, że jej rodzice i babcia właściwie o niczym innym nie są w stanie rozmawiać, nawet jak już się darła ze zmęczenia, to zamiast zebrać się do domu i ją położyć, stali z nią na rękach w przedpokoju, bez końca pozwalając nam się nacieszyć jej widokiem, urokiem i zapachem. Aż się zaczęłam bać, że słowa wypełniające dymek nad moją głową zaczną być czytelne.

Za długo nie zajmowałam się własną depresją, bo Dexter w poniedziałek dostarczył nam nowych atrakcji. Wróciliśmy do domu o północy, spać i od rana ciąg dalszy. Ja do pracy, m powiózł Dextera do urzędu, Deedee do mojej siostry, teściową na badania, gdzie okazało się, że badania są tylko do 8.30, a była 9.00. Dzisiaj ja ją ponowne zawiozłam, a w środę trzeba będzie znów odwiedzić Szpital Jednego Dnia, bo będzie miała robione oczko (temu misiu). W sierpniu drugie. Może nareszcie zacznie dostrzegać, jaki syf zostawia w kuchni...

O Dexterze nie chcę pisać, bo po prostu mi wstyd, że aż tak nie umiałam go wychować. Właściwie postawił nas w sytuacji, gdzie my przeżywamy za niego życie, chociaż przysłowie mówi, że się nie da. Da się.

Deedee szybko zakończyła karierę w pizzerii, nie ze swojej winy, właścicielka była mało zorientowana w tym, kto może u niej pracować, a kto nie. Ale inna sprawa, że trzeci dzień pracy wypadł jej w sobotę, czyli ciężko było, a ona po mnie ma raczej flegmatyczne usposobienie. Była potem tak przerażona, że znowu musi tam iść, że aż mi jej szkoda było. Jak wczoraj dowiedziała się, że nie musi, to fruwała pod sufitem. Jakby jej kto w kieszeń narobił, tak się cieszyła.
Na pociechę opowiedziałam jej o mojej pierwszej pracy, kiedy to z OHP trafiłam do sklepu mięsnego, a wcześniej nigdy nawet surowego mięsa nie dotykałam.

Skończyłam kolejną chustę i już było zagrożenie, że nie mam nowego zadania robótkowego i zacznę wreszcie coś dla siebie. ALE NIE. Sypnęły się kolejne życzenia - a bieżnik, a firanki, a wczoraj doszło pilne na wczoraj zrobićmitęchustęślicznieproszęnaprezent. No to dzisiaj lecę kupić niteczki. Zdaje się, że swoje bluzeczki letnie odłożę na kolejne lato.

A, jeszcze tego Groota miałam wstawić, co go pod Człuchowem spotkałam.

Komentuj (6)
Polecam film 25 czerwca 2018, 22:46

Komentuj (2)

"Pan i pani Adelman" - na hbo, takie właśnie lubię. I jeszcze do tego francuski. Naprawdę polecam. Zakończenie tym razem mnie zaskoczyło. No, nie podejrzewałam nawet. A powinnam.
Dłuuugo się zbierałam, ale miałam co robić. Wzięłam się w końcu za planowanie podróży po Norwegii, więc w każdej wolnej chwili czytam, drukuję mapki, zaznaczam co gdzie i jak (oraz za ile, bo to ważna kwestia w Norwegii).
W piątek mieliśmy ślub A i D, bardzo miły i kameralny, potem jedliśmy obiad w Tawernie Orłowskiej, spacerek na molo, zdjęcia, piękna pogoda.

D był świadkiem na naszym ślubie 26 lat temu, teraz m był jego świadkiem w rewanżu :)
W sobotę spotkaliśmy się z kolei u nas (tym razem też sukces z obiadem, postarałam się), żeby omówić wyjazd. Nieoczekiwanie meeting przerodził się we wspomnienia z naszego ślubu, bo A chciała zobaczyć D, jak był młody, a z kolei trzecia część naszej wyjazdowej ekipy była na naszym ślubie, więc też się z chęcią obejrzeli na filmie.
Co do wakacji - trochę mnie zmartwiło, że powiedzieli, że chcą sobie odpuścić wieloryby, ja to bym jednak popłynęła...
Może jeszcze ich przekonam.
Deedee na razie najbardziej czeka na łowienie ryb, bo to ją kręci. Trzeba ją trochę podszkolić w późniejszej obróbce zdobyczy, to będziemy mieli co jeść przy okazji. Ja zresztą też chętnie spróbuję. Łowić. Oprawiać nie. Nie.

Nasz kumpel w zeszłym tygodniu wyruszył przecierać szlaki - motocyklem na Nordkapp i powrót przez Lofoty. Jakie fotki cudne wrzuca na fb!

Poza tym co?
Okna w mieszkaniu gdyńskim miały być wstawiane dziś i jutro, ale dupa, nie odzywają się. Samochód im się zepsuł. Jedyne, co dobre, to upust z tej okazji.

Oglądam Marvele z Deedee, już nawet zaczynam być obeznana w temacie. Trzeba przyznać, że rozrywka przednia, a jak jest Iron Man, to jeszcze dobry dowcip dochodzi. A jak jest kapitan Ameryka, to jest na co popatrzeć
:-D

Deedee podjęła kroki w kierunku stworzenia sobie cosplaya doktora Strange'a, wczoraj macała materiały w sklepie z tkaninami. Przedwczoraj robiła sobie jego naszyjnik z jakiejś masy plastycznej. Planuje sesję zdjęciową w Norwegii.

Teściowa szykuje się do operacji zaćmy i po 60 latach noszenia okularów z denkami od musztardy ma przestać je nosić. Nie wiem, czy się przyzwyczaimy. Najwyżej sprawimy jej zerówki.

A ja jutro wyruszam z siostrą w podróż sentymentalną, na weekend. Odwiedzimy miasteczko, w którym spędzałyśmy prawie wszystkie albo i wszystkie wakacje w dzieciństwie. Moja chrzestna ma imieniny, nie ma co zwlekać, od roku się wybieramy. No i grobów do odwiedzenia coraz więcej...

Na rowerze trochę pomykam, głównie na spotkania robótkowe, pogoda wymarzona:

Idę.
Pa

PS: Frotko, jak Twoje wrażenia z marvelowskich produkcji?

PS2: Wczoraj pierwszy raz w tym mundialu włączyłam na chwilę tv, żeby zerknąć, co tam się dzieje i od razu gol. Przypadek???
Następnym razem... no ale wiadomo, że nie lubię niczego obiecywać.

Komentuj (2)
Czerwiec pod hasłem "dbamy o zdrowie" 13 czerwca 2018, 13:41

Komentuj (7)

No, jak już się biorę za siebie, to kompleksowo. Właściwie to w jednym tygodniu. Dzisiaj rano pojechałam odwiedzić anestezjologa w szpitalu nr 1 w związku z piątkową kolonoskopią, potem w szpitalu nr 2 odebrałam wynik biopsji tarczycy, a godzinę poźniej w trzeciej przychodni pokazałam go ginekologowi i załatwiłam sobie plastry, bo już nie daję rady z tą mendopauzą.
Uderzenia gorąca to jeszcze bym wytrzymała, nawet co pół godziny. Ale w nocy się nie wysypiam, bo co najmniej raz budzę się mokra i bucham wrzątkiem. A najgorsze to z głową - wnerwia mnie wszystko, zapominam pinów i haseł, o mało nie rozjechałam skuterzysty i czasem nawet mylę się w kolejności numerów faktur (ustalenie, jaki numer jest po 287 - to chyba nie jest normalne?). Gdybym wiedziała, że to potrwa rok i koniec, to jeszcze bym wytrzymała. Ale taka karuzela przez parę lat albo i więcej?! Dlaczego mnie nikt nie uprzedził?!
Postanowiłam, że zrobię, jak mi lekarz powie, bo mam do niego ogromne zaufanie. Nie wahał się ani chwili i przepisał te plastry. No i dobrze.
Jeszcze jutro przetrwać na rosołku i pojutrze z samego rana to arcyprzyjemne badanie, na szczęście pod narkozą i na chwilę święty spokój. No, jeszcze okulary sobie sprawię, żebym w sierpniu nie przeoczyła łosi i fiordów :-)

Z przyjemnych spraw - przedwczoraj skończyłam jeden szal i jedną chustę, a wczoraj przyszły nowe kokonki, nie ma próżni w naturze. Już się produkuje następna Bruinen - chyba piąta??
Aż muszę pokazać, bo takie słitaśne te kokonki, że

Brakuje tylko bobasa, kociaka i kurczaczka. I waty cukrowej.

No i w końcu obejrzałyśmy z Deedee "Strażników Galaktyki 2". Chcę mieć pogrzeb jak Yandu.

A teraz odpowiedzi na pytania do poprzedniej notki:
Dziękujemy za życzenia. Przy okazji przypomniało mi się, że jeszcze jeden prezent jedzie do nas - płyta winylowa MGMT.
Wesele było super. Zasługuje na osobną notkę.
Tort nie był jakiś tam super, ale, jak to co chwilę widzę na grupach robótkowych: "nie jest idealny, ale MÓJ"
Świniak zostanie sam, bo inaczej to by było błędne koło.
A w miseczce to jest osobne danie :)
Placki były z nadzieniem: salami, ser pleśniowy, suszone pomidory itd
A w naczyniach żaroodpornych mielone mięso z kukurydzą, mozzarellą itd, obsypane póżniej kruszonymi naczosami.
MNIAM.

A dzisiaj świętowalibyśmy po południu urodziny m, ale jest na szkoleniu w Poznaniu (chyba). No i dobrze, bo ja mogę sobie na słodkości tylko popatrzeć. Jutro już tylko bulionik i woda. Ale w piątek z głowy, a w sobotę panieńsko - kawalerski wieczór naszych przyjaciół, to sobie coś dobrego zjem. I wejdę w tę spódnicę, co sobie ją kupiłam w zeszłym roku :D

Komentuj (7)
No i zdjęcia 08 czerwca 2018, 10:01

Komentuj (6)

Cichaczem obchodziliśmy urodziny - SIEDEMNASTE (jak to brzmi!) - Deedee
Zaczęliśmy już 31 maja, bo wtedy miałam czas zrobić tort (tak, to koślawe na tacy to tort własnoręczny), 1 czerwca pojechałyśmy na Deadpoola2, prezent dostała już wcześniej, przed wyjazdem na Pyrkon - słuchawki do telefonu. 2 czerwca - również z okazji urodzin - fundnęłam jej fryzjera i lody, a więc długich włosów już nie ma. Tortu też. Na torcie proszę zwrócić uwagę na doktora Strange'a w płaszczu, umówmy się, że czerwonym. Kierunek płomienia świeczki również jest interesujący, no ale u nas w ogrodzie ZAWSZE wieje.

O, przyszła prostownica, jest śliczna i czerwona. No to dzisiaj robimy sobie z córką wieczór piękności.

Urodziny kalendarzowe były w poniedziałek, nie pamiętam, co... a nie, pamiętam, Deedee spędziła pierwszy dzień siedemnastoletniego życia w pracy. Miała parę godzin po szkole wdrożyć się w życie pizzerii. Za darmo, oczywiście, ale dobrze, że właścicielka ma taką taktykę, bo inaczej Deedee stresowałaby się do 1 lipca.
Po pierwszym dniu pracy wyciągnęła szybko wnioski:
"Muszę skończyć studia, żeby zamknąć się w jakimś labie i nie mieć do czynienia z ludźmi"
:D
No cóż, ja też nienawidzę takiego rodzaju pracy, nawet telefonu używać nie lubię. Dla nas obu byłaby katorgą praca w miejscu z klientami czy konieczność rozmawiania z nieskończoną ilością osób.

Ale miały być zdjęcia.

To mój imieninowy poczęstunek, czyli mexicano.

A tutaj jeszcze Wania z Fiskusem (umarł ten rudy)
Widać, że Fiskus już jest mniejszy od Wani, bo mniej jadł i pił.

I jeszcze również obaj z Felą, wieczór telewizyjny, zdjęcie dla tych, co mojego fb nie mają:

Moje ostatnie robótki, czyli otoczaki w ubrankach:
i następne szwedzkie chusty:

To jadę na to wesele, a drogim czytelnikom wysyłam serduszko:
Pamiętajcie, bądźcie dobrzy dla ludzi i nie oceniajcie ich po kolorze skóry, tylko patrzcie na charakter
:D

Komentuj (6)